خدایِ من نه دورِ کعبه است؛

            نه در کلیسا؛

            نه در معبد؛

خدایِ من همینجاست

کنارِ تمامِ دلواپسی هایم؛

                   بغض هایم؛

                   خنده هایم؛

خدای من،

نمی ترساند مرا از آتش

امــــا؛

می ترساند مرا از:

         شکستنِ دلی،

         اشک آوردن به چشمی،

         نا حق کردنِ حقی،

خدایِ من می بیند مرا

         هرجا که باشم

می فهمد مرا با هر زبانی که سخن 

می گویم 

خدایِ من حواسش در همه احوال به من هست ،

خدایِ من مرا از هیچ نمی ترساند

جز بی فکر سخن گفتن و

              رنجاندنِ دلی

خدایِ من،

خــــدایِ تمامِ مهربانی هاست.

ترجیح می دهم با کفش هایم درخیابان راه بروم و به خدا فکر کنم تا این که در مسجد بنشینم و به کفش هایم فکر کنم....

دکتر شریعتی

?•??••???••??•?

‌